Kasım (ra)

D. 598 / Mekke
V. 600 Mekke (Cennetul-Mualla)

Efendimizin ilk doğan çocuğu
Bu sebepten künyesi: Ebül-Kasımn(Kasımın babası) oldu.
Hazreti Peygamber, Ebûl-Kasım adıyla çağırılmasından hoşlanırdı.
Ashab da kendisini bu isimle çağırırlardı.
İbni Sa'de göre, Kasım iki sene yaşadı.
Mekkede vefat etti.
Rasûl-i Ekremin çocukları içinde ilk ölen Kasım oldu

Zeyneb (ra)

Lakabı : Ümmü Ümame
D : M.600 Mekke
V : M.630 - H : 8  Medine / Baki Kabr.
Eşi : Ebu'l As b Rebi
Oğlu : Ali
Kızı : Ümame

Peygamberimiz'in en büyük kızıydı.
Kasım'dan sonra doğmuştu.
Zeyneb doğduğu zaman, Rasûl-i Ekrem otuz yaşındaydı.
Mekke'de doğmuş olan Zeyneb, Hicretin sekizinci senesi Medine'de vefat eyledi.
Vefatında otuz yaşında bulunuyordu.
Zeyneb, önce, teyzesinin oğlu Ebûl'as ile evlenmişti.
Ebûl as bidayette müşriklerden ayrılmadığı için, "Bedr" gazvesinde Müslümanların eline esir düşmüş, kurtulunca, Zeynebi Medine'ye göndereceğine söz vermişti.
Rasûl-i Ekrem, ailesini getirmek için, "Harise oğlu Zeyd"i göndermişti.
Zeynebi Medine'ye götüren Zeyd oldu.
Zeyneb Medine'ye gitti ve fakat zevci Ebûl'as Mekke'de kaldı.
Ebûl'as, bir seriyye esnasında yine Müslümanların eline esir düştü ve fakat Hazreti Zeyneb'in himayesi sayesinde serbest bırakıldı.
Ebûl'as, ikinci defa esirlikten kurtulunca, Mekke'ye gitti.
Emanetleri sahiplerine verdikten sonra, Müslümanlığı kabul etti.
Medine'ye hicret eyledi.
Müslüman olduğu için nikâhları yenilendi.
Ebûl'as, Hazreti Zeynebe iyi muamele ederdi.
Bu yüzden, Rasûl-i Ekremin takdirini kazandı.
Zeyneb, kocasına tekrar kavuştuktan sonra çok yaşayamadı.
Vefatında, cenazesi "Ümmü Eymen" ile "Hazreti Sevde" tarafından yıkandı.
Namazını Rasûl-i Ekrem kıldı.
Mezarına Ebûl'as indirdi.

Rukayye (ra) 

Lakabı : Ümmü Abdullah ve
Zatu-Hicreteyn (iki hicret sahibi)
D : 602 Mekke
V : 624 - H : 2  Medine Baki Kabr.
Eşi : Osman b.Affan

Rasûl-i Ekremin ikinci kızıydı.
Doğduğu zaman Hazreti Peygamber Efendimiz, otuz üç yaşında bulunuyordu. Rukayye babasının peygamberliğinden önce, Ebû Leheb'in oğlu, Utbe ile nişanlanmıştı.
Rasûl-i Ekrem, halkı İslama dâvete başlayınca Ebû Leheb, oğlunu çağırdı: "Oğlum! Muhammed'in kızından ayrılmıyacak olursan, ben senden ayrılırım." dedi.
Utbe de babası Ebû Leheb'in teşvikiyle "Rukayye"yi bıraktı.
O zaman Rukayye, Hazreti Osman ile evlendi.
Habeşistana göç eden ilk kafileye Hazreti Osman, zevcesi Hazreti Rukayye ile birlikte katılmışlardı.
Hazreti Osman, Habeşistan'dan Mekke'ye dönmüş, oradan da Medine'ye hicret etmişti.
Rukayye, Bedr gazası günlerinde hastalanmış, bu yüzden Hazreti Osman, Bedr muharebesinde bulunamamış, hattâ zevcesi başında kaldığı için, mazeretliler arasına konulmuştu.
Bedr gazası zaferini Harise oğlu Zeyd, Medineye ulaştırdığı gün, Hazreti Rukayye vefat etmişti.
Rasûl-i Ekrem de, Bedr savaşı yüzünden, kızı Rukayye'nin cenazesinde bulunamamıştı

Ümmü Külsüm (ra)

 D : 603 Mekke
V : 630 - H : 9  Medine / Baki Kabr
Eşi : Osman b. Affan (Evlilik 624 / 2)

İslâmiyet gelmeden önce doğdu.
Annesi Hazret-i Hadîce’dir.
Ümmü Gülsüm İslâmiyet gelmeden önce Ebû Leheb’in ikinci oğlu Uteybe ile nişanlanmıştı.
İslâmiyet gelince Ebû Leheb îmân etmedi ve İslâmiyet'in çok azgın bir düşmanı oldu. Onun hakkında (Tebbet) sûresi nâzil olunca oğluna Ümmü Gülsüm’den ayrılmasını söyledi.
O da babasını dinliyerek ayrıldı.
Bedr gazasının sonunda, Hazreti Rukayye'nin ölümünden bir yıl sonra, Hicretin üçüncü yılı, Hazreti Osman'la evlendi.
Buhârînin bildirdiğine göre, Hafsa dul kalınca, Hazreti Ömer, Osman'a müracaat ettiği zaman, Hazreti Osman tereddüt etmişti.
O zaman Rasûl-i Ekrem, Ömere: "Ben sana Osman'dan, Osman'a da senden daha iyi bir adam bulacağım.
Kızını bana ver, ben de kızımı Osman'a vereyim." demişti.
Hazreti Osman'la evlenen Ümmü Külsûm, onunla altı yıl beraber yaşadı.
Hicretin dokuzuncu senesi vefat etti.
Cenaze namazı Rasûl-i Ekrem tarafından kılındı.
Hazreti Ali Hazreti Fadl ve Hazreti Üsâme tarafından gömüldü.
Hazreti Osman, Rasûl-i Ekremin iki kızı: Rukayye ve Ümmü Külsûm ile evlendiği için, "İki nur sahibi" mânâsına "Zinnûreyn" sıfatını kazanmıştı.

 Fâtıma (ra)

Lakabı : Ümmü Ebiha (Babasının Annesi)
Zehra ve Betül
 D :  605  Mekke
V : 632 - H.11  Medine / Baki Kabr.
Eşi : Ali b. Ebi Talip (ra) (evlilik: 624/2) 
Çocukları : Hasan,Hüseyin,Muhassin
Zeynep,Ümmü gülsüm (ra)

Rasûl-i Ekrem (as)'in en küçük ve fakat en sevgili kızıydı.
İlâhî vahiy ilk geldiği zaman, Mekke'de doğdu
Hicretin ikinci senesi Medine'de Hazreti Ali ile evlendi.
Evlendikleri zaman Hzreti Fâtıma on beş, Hazreti Ali yirmi dört yaşındaydı.
Rasûl-i Ekrem, kızı Fâtıma için, yatak çarşafı, iki değirmen, bir su tulumu hazırlamış, Hazreti Fâtıma, değirmenlerle su tulumunu, bütün ömrü boyunca kullanmıştı.
Rasûl-i Ekrem Hazreti Ali ile Hazreti Fâtıma'nın iyi geçinmesini ister, aralarında ihtilâf çıkarsa, onları barıştırırdı.
Bir gün Ali, Fâtıma'ya şiddetli bir muamelede bulunmuş, Fâtıma de Rasûl-i Ekreme başvurarak Ali'yi şikâyet eylemişti.
Fâtıma'dan sonra, Ali gelmiş, o da Fâtıma'yı şikâyette bulunmuş, fakat Rasûl-i Ekrem ikisin de barıştırmıştı.
Bir defa da, Hazreti Ali ikinci bir zevce almaya kalkmış, bunu haber alan Rasûl-i Ekrem çok üzülmüş bir hutbesinde; "Benim kızım benim ciğerparemdir.
Kızımı kederlendiren her şey, beni de kederlendirir." demiş, bunun üzerine Hazreti Ali teşebbüsünden vazgeçmiş, Hazreti Fâtıma'nın sağlığında başka bir kadınla evlenmemişti.
Hazreti Fâtıma, Hicretin on birinci senesi, babasından altı ay sonra vefat eyledi.
Rasûl-i Ekrem Efendimizin irtihalinde kızı yirmi beş yaşındaydı.
Rasûl-i Ekrem, kızı Fâtıma'yı çok severdi.
Hastalığı sırasında onu yanına çağırdı. Kulağına fısıldadı.
O zaman Fâtıma ağladı; sonra yine fısıldadı.
Bu sefer, Fâtıma'nın yüzü güldü.
Hazreti Âişe sordu.
Hazreti Fâtıma da: "Önce, Rasûl-i Ekrem, hastalığı sonunda öleceğini söyledi, ağladım.
Sonra, ailesi içinde kendisine ilk kavuşacak olanın ben olduğumu haber verdi.
O zaman da sevindim." diye cevap vermişti.
Rasûl-i Ekrem Efendimizin soyunu yaşatan Hazreti Fâtıma oldu.
Fâtıma'nın beş çocuğu oldu:
Hasen, Hüseyin, Muhsin, Ümmü Külsûm, Zeyneb isimlerinde idi.
Bunlardan Muhsin, küçükken vefat etmişti.

 Abdullah (ra) 

 Mekke'de doğdu,
D : 612
V : 612  (Cennetül mualla)
Üç ay yaşadı.

"Tâhir ve Tayyeb" Abdullah'ın
diğer isimleriydi.